Virtuele rondleiding

Voor ICT moesten we allemaal een visuele rondleiding maken van een bepaalde school. Ik koos namelijk de school waarin ik opgroeide. De school waarin ik Nederlands leerde heet het Wijkschool Paradijs. Het is een kleine school, maar de sfeer is er heel anders dan in een andere school. Alle leerkrachten zijn behulpzaam en zeer vriendelijk. Toen ik in het zesde leerjaar vertrok van deze school, rolden de tranen over mijn wangen. Ik was zo blij dat ik in zo’n school heb kunnen Nederlands leren. Ik maakte er zeer veel vrienden die ik jammer genoeg nu niet meer zie. Toen ik daar terug ging om te vragen of ik foto’s mocht trekken van de school, vond ik het leuk om alle klassen en ruimtes terug te zien. Zeer veel klassen zijn heel veel veranderd, toen ik in deze school zat, was er geen mooie speeltuin, maar nu zijn er dus echt mooie glijbanen en schommels. Voor ICT besloot ik dus deze school te nemen voor mijn virtuele rondleiding. Het was gemakkelijk om alles in elkaar te zetten.

Hieronder kunt u mij virtuele rondleiding bekijken. Ik hoop dat u ervan zal genieten.

Muzisch project

We kwamen in de zaal een uur voor het begon, om alles klaar te zetten. We waren allemaal gespannen dat er iets ging mislukken. Toen we al het decor hadden klaargezet, dat we allemaal gekleed en geschminkt waren konden we eindelijk op de foto staan. We hadden allemaal kleurrijke kleren aan, zodat het de aandacht trok van de kinderen.
Toen de kinderen in de zaal kwamen, waren we verstopt onder zwarte lakens. Ik gluurde eventjes door mijn laken en zag dat er maar 10 kinderen aanwezig waren. Daar was ik wel een beetje ontgoocheld, ik dacht dat er meer kinderen gingen komen. Alles verliep hoe we het hadden geplant. Het filmpje lukte en we begonnen met ons toneel.
We moesten altijd een zelfde tekst zeggen, ik vond dit zelf wel langdradig en een beetje saai. Maar we moesten het doen, en het eindresultaat was goed. Alle kinderen waren heel blij en keken met grote glimlach. Ik was blij toen alles gedaan was. Want we hadden alle decor uitgehangen, maar dit moest ook weer mooi geplooid worden en in zakken gestopt worden. Al de confetti die we gebruikten moest ook geveegd worden.

Tweedaagse

Toen ik de trein nam in het station van Moeskroen, dacht ik dat het een saaie tweedaagse ging zijn, want ik kende nog niet veel mensen van mijn klas. Toen de trein stopte in Kortrijk zag ik zeer veel mensen van onze school instappen, er waren dan ook meisjes die ik kende van mijn vorige school die in Werkplekleren zitten.

Eindelijk aangekomen in Antwerpen Berchem stapte iedereen af. Het regende heel hard en we moesten dan nog een eindje in de regen staan, omdat ze de namen aan het afroepen waren. Sommigen keken boos, omdat ze met iemand in de slaapkamer zaten die ze niet graag hadden, en sommigen waren dan heel blij. We mochten eindelijk door gaan, maar eerst moesten we naar de bussen stappen. Toen we eindelijk in de bussen zaten, was iedereen blij dat we eindelijk een beetje konden drogen. De meeste van onze klas zaten achteraan de bus, we maakten heel veel lawaai, maar héél veel plezier. Rond 11h00 kwamen we in het gebouw terecht. Iedereen klom eerst alle trappen op en ging gaan kijken waar de kamers waren. Ik koos onmiddellijk een bed, waar ik wilde slapen. Ik sliep onderaan en dicht bij de verwarming. Maar helaas ging de verwarming niet zo goed, gelukkig had iedereen een slaapzak mee! In de namiddag was het leuk, omdat we vele mensen leerden kennen, maar wat jammer was, was dat het hard aan het regenen was. Wat Ik heel positief vind van deze tweedaagse, is dat ik veel mensen heb leren kennen van mijn klas. We leerden elkaar zo goed dat we nu allemaal goede vrienden van elkaar zijn.

‘s Avonds waren er verschillende activiteiten, we konden gaan zingen, gaan spelen met gezelschapspelen enz. Ik koos om te gaan zingen. Akkoord ik zing wel niet zo goed, maar als we allemaal samen begonnen te zingen gaf dit een heel mooi geheel. Daarachter was er vrije tijd, iedereen ging in verschillende kamers en iedereen sprak over zijn leven en wat hij van de dag vond.

We sliepen allemaal heel goed, tot we de muziek hoorden. De lectoren hadden de boksen juist voor onze deur gezet. We waren onmiddellijk in een schok wakker. Iedereen was doodmoe, omdat we toch wel lang gebabbeld hadden. De tweede dag hebben we weer in groepjes gewerkt en toneeltjes voorgebracht voor medestudenten, die te maken had met ons potje natuur. Daarna gingen we gaan eten en konden we een wandeling maken in het bos, rond het gebouw. Niet iedereen ging mee, maar de anderen konden gaan dansen. Dit was eigenlijk niet zo leuk, maar we deden het toch. Daarna moesten we weer mee met de bus, en ten slotte onze trein halen om naar huis te gaan.

Andere foto's van de tweedaagse:

http://www.facebook.com/jellisa?ref=ts#/album.php?aid=41249&id=1150708103

Koffer

Toen mevrouw Debeil ons vroeg om een valies te zoeken of een stoel had ik onmiddellijk mijn keuze gemaakt. Het was niet zo moeilijk om een valies te vinden want mijn ouders gaan graag naar rommelmarkten. Daar kun je nu eenmaal alles vinden. Na enkele rommelmarkten vonden we koffers. We kochten er van verschillende grootte zodat ik nog kon kiezen. Het leukste was om de tekeningen te zoeken voor mijn koffer. Ik zocht eerst zeer bekende op zoals; Diddl, Me to you en Pucca, maar ik dacht dat het misschien te cliché was. Dus ging ik op zoek naar Franstalige tekenfiguren. Ik vond het heel leuk om al die herinneringen te hebben over de tekenfilms waarnaar ik vroeger keek. Toen ik zocht naar de tekeningen, moest ik soms lachen omdat ik me herinnerde hoe grappig deze tekenfilm was. Ik koos uiteindelijk voor een Franstalige tekening, die een tekenfilm is in Frankrijk omdat ik het goed vind dat de kinderen deze tekenfilm misschien niet kennen. Ik toonde mijn tekening aan mevrouw Debeil en ze vond het zeer goed, ik vertelde dan ook dat ik het toch belangrijk vond dat de kinderen de tekenfilm niet kenden, zodat ik zelf een verhaal er rond kon vertellen. Ze zei dat het heel goed uitgevonden was. Ik begon dus mijn koffer te beschilderen met een witte laag. Dit was heel veel werk en mijn vader hielp mij bij sommige details. Toen ik begon aan mijn tekening was het een heel werk, dit was heel moeilijk. Er moesten echt details geschilderd worden en dit was uren werk. Maar geluk is alles tot een goed einde gekomen, en vind ik mijn koffer zeer mooi.

Masker

Toen we in de klas onze ballon moesten beplakken met stroken krantenpapier, was het eerst vies en vuil aan de handen. Eens ermee bezig, was het wel leuk om met je vingers in die pap te gaan werken. J Toen mijn ballon volledig was gedroogd, waren er heel veel ribbels op. Ik was niet zo blij met het resultaat, en deed er een andere laag over. Toen ik de laatste laag erop had gekleefd, was ik trots op het resultaat. Nadat we onze ballon goed hadden gekleefd met de stroken, mochten we beginnen aan ons monster. Ik kleefde er in het midden een prop papier, zodat mijn monster een éénoog was. Ik propte dan een ander bol papier zodat ik een mond kreeg. Ik vond het een grappig monster en begon vervolgens aan mijn oren. Ik knipte twee driehoeken in een karton en maakte ervan de oren van mijn monster. Toen ik met alles klaar was, mocht ik beginnen schilderen. Ik nam mijn monster mee naar huis en schilderde het verder tot het resultaat zoals je hier ziet. Ik heb dan ook foto’s getrokken van mijn potje water, die vol met rode verf was. Ik deed mijn penseel met gele verf in de pot en dit gaf dit mooi effect.

Cultuurproef

Dit toneelstuk vond ik heel mooi. Het was eens grappig en dan eens minder grappig. Het ging eigenlijk allemaal over de engel Gabriël en over God. De twee figuren werden gespeeld door eenzelfde persoon. Het was wel leuk dat er 2 muzikanten waren en één acteur. De 2 muzikanten maakten dan de geluidjes die pasten bij wat de acteur zei. Wat ook goed was, is dat het niet te langdradig was, in 40 minuten was het al gedaan. Er waren ook zeer veel kinderen aanwezig.
Wat ik persoonlijk minder goed vond, is dat de titel van het toneelstuk ‘hoe het varken aan zijn krulstaart kwam’, maar in de 5 laatste minuten voorkwam. In heel het toneelstuk is er eigenlijk niet gesproken over een varken, maar de 5 laatste minuten, klonk de titel al wat duidelijker. Wat ik opgemerkt heb in dit toneelstuk is dat de articulatie zeer belangrijk was, zodat iedereen de acteur kon verstaan. Ik daar wel iets uit geleerd, je kunt namelijk een verhaal van God vertellen aan kinderen met behulp van instrumenten en grappige verhalen, zodat ze gemakkelijker verstaan wat God eigenlijk gedaan heeft. De mimiek was ook zeer belangrijk in dit toneelstuk, als Gabriël blij was, zag je dit ook. Als hij dan boos was, zag je dit ook. Als ik nog de kans kreeg om naar het toneelstuk te gaan kijken, zou ik dit wel doen.

http://www.ensembleleporello.be/repertoire/production/12/nl

Welkom op mijn blog